Leven in de Brouwerij!
Geschreven door: Yvonne Vogels

Onze dochters verschillen behoorlijk qua leeftijd, de jongste is ruim 4 maanden, zij is nog rustig, alhoewel ze ook al ontdekt heeft dat ze met haar stem leuke ( en harde ) geluiden kan maken, en als ze met haar voeten zich afzet ze rondjes kan draaien in de box.
Of zelfs op haar buik kan draaien!

Onze oudste daarentegen is alweer bijna 10 jaar, een hele andere fase
Mijn man en ik hebben het voor elkaar gekregen om de oudste dame op te voeden tot een knappe jonge meid.
Nu haar leeftijd richting de 10 gaat begint ook het puberen natuurlijk. En als ik mijn eigen puberteit herinner ( en die is nog niet zo heel lang geleden ) weet ik ook dat het een heftige periode gaat worden waarin moeders ( en vaders ) niet veel goed kunnen doen bij de kinderen.
Ze geven een grote mond en weten het áltijd beter dan papa en mama.Ik merk nu al dat ze al wat ‘puberstreken’ krijgt, ik hoor regelmatig uitspraken nu zoals: “Mam, zit mijn haar goed?” of “Mam, staat dit zo met deze broek?” enzovoorts.
Helaas is ook het woordje ‘Nee’ teruggekeerd in haar vocabulaire.. alleen toen ze in de ‘ik ben twee en ik zeg nee’ fase zat was het allemaal nog redelijk onschuldig en kon je met een smoesje, haar toch ‘Ja’ laten doen maar nu ze bijna 10 zijn is dat allemaal anders. Als ze nu ‘Nee’ zeggen is het ook meteen een fellere uitspraak en kan je niet zomaar haar ompraten. Als je er als ouder tegenin gaat dan krijg je een grote mond terug.
Gelukkig denken mijn man en ik hier hetzelfde over en tolereren we dat niet. Geeft ze een grote mond dan krijgt ze straf, ze moet haar Ipod inleveren of naar haar kamer om af te koelen. Erna praten we samen over wat er gebeurd is en waarom wij zo reageren, en andersom mag zij vertellen waarom zij zo reageerde. Meestal komen we na zo’n gesprek tot een gezamelijke oplossing. Wat niet wil zeggen dat dezelfde situatie altijd goed gaat. Dat is opvoeden zeggen ze, en wat ik zo moeilijk daaraan vind is dat je pas weet of je het goed gedaan hebt als ze volwassen zijn. Lastig, en ook erg confronterend soms als ouder zijnde.
Ik heb wel eens gekeken naar de Supernanny en zij werkt met strafstoeltjes en ook ik heb dat geprobeerd bij Jennifer de oudste dame, vanaf haar kleutertijd, maar op een of andere manier werkte dat totaal niet. Ze bleef écht niet zitten op dat stoeltje. En ja dan moet je consequent zijn, maar dat lukte me echt niet. Vaak zette ik haar dan op haar kamer of in de gang. Daar bleef ze ook niet altijd maar dat ging beter als met zo’n stoeltje.
Nu wordt ze een puber en zal het straffen nog moeilijker gaan, op haar kamer zitten is niet meer een straf maar juist leuk en fijn om ff terug te trekken.
Of onze jongste wel op een strafstoeltje blijft zitten moeten we nog afwachten, dat is totaal nog niet aan de orde natuurlijk.
Aan de andere kant vind ik het heerlijk, twee meiden in huis die hun ‘mannetje’ staan en die duidelijk laten merken wat ze willen, en vooral wat ze NIET willen. Het brengt leven in de brouwerij, en daar hou ik wel van.
En ach, met mij is het ook goed gekomen 😉